74 berichten.
Het einde van een beautifull seizoen voor Dames 2 komt in zicht….
It was a hot summer night and the beach was burning…… Natuurlijk denken jullie direct aan de songtekst van de niet heel knappe Meatloaf, maar in deze gaat het over vrijdagavond 5 april, 21.00 uur in een mega-moderne sporthal in Tilburg. Als prachtige afsluiting van een werk- en studieweek mochten we met ons team een wedstrijdje gaan ballen. Niet dat we van het type team zijn die zegt: “Oh, dan heb ik nog het hele weekend vrij” wat we love the game! Tijdstip is daaraan van ondergeschikt belang, al moet ik eerlijk toegeven dat wij best goed pieken op zaterdagmiddagen en zondag rond de middag.
Het verschil in aankomsttijd tussen de meiden op de kast en twee blikjes blije wijven was minimaal, alleen Chantal moest zich verontschuldigen en kwam wat later aan. We startten met de warming-up door het glazen poortje (LINKS houden was een moeilijke opdracht voor Djaydee) en kwamen al zwervend tussen lockers, kleedruimtes voor mannen, toiletten weer terug op de startpositie. Alles zat vol. Dus de trap op voor extra warming-up en omkleden geblazen. Sommige speelsters vinden het vreemd dat je een witte fietsbroek draagt, anderen juist hebben beduidend minder stof in gedachte, hoe dan ook, we hebben weer aan kennisdeling gedaan, mét het nodige lachen, gieren, brullen en zelfs letterlijk lachend op de grond van verbazing en ongeloof 😊
Toen we de hal zelf binnenkwamen was het zowat 40 graden met een luchtvochtigheid van 98%, vergezeld door een lucht die herinnerde aan de veldslagen uit de Bavaria-reclames (je hebt ze vast wel eens voorbij zien komen, anders melden bij Harm ,die kan ze zeker en vast achterhalen). Lekker dan! Pfff, warmlopen, hoezo? Geen enkel trainingsjasje meer gezien sindsdien en de flessen waren al bijna leeg bij de start van de wedstrijd.
Ons doel was om sterk te starten, de tegenstander Pendragon staat op de 1-na-laatste plek en de vorige wedstrijd tegen hen ging echt supersloom. Zo gezegd, zo gedaan, vooral Djaydee was hot!, de ene na de andere lay-up ging erin. Ze had nummer 13 gekozen vandaag, omdat die broek beter blijft zitten, maar….. nummer 13 is ook een spelersnummer wat veel punten achter de naam krijgt. Ik verwacht volgend seizoen een run op 13 en 8. Zie de stats in de app…. Gelukkig kregen Nanne, Chantal en zeker ook Wendy de bal uit prima combinatiespel in en buiten de bucket en ook Anne, met het vertrouwde nummer 8 kwam erin en mikte raak na mooie passeerbewegingen. We maakten enkele foutekes die voor vrije worpen zorgden, maar die gingen mis. Net voor einde 1e kwart scoorde Pendragon voor het eerst zodat het 2-20 werd. Een goed 1e kwart dus voor ons. Het 2e kwart was een kopie, ook Nonja en Rose mochten scoren en Pendragon juichte 3x, ruststand 8-47. Super van ons! Wendy liet zich ontglippen dat er wel eens een wijntje of 2 in zou kunnen zitten, door de weddenschap met Stefanie: 100 punten scoren. Dát had je nou niet moeten zeggen….
There was fog crawling over the sand dat is de 2e zin uit de songtekst…. En zo gebeurde het dat we in het 3e kwart de tegenstander wat meer en vooral onnodige ruimte gaven, eind 3e kwart was het 12-68 en dus net niet genoeg gescoord. Judith pakte overigens een prima aanvalsrebound en stond midden in de bucket onder de ring terwijl iedereen haar aanmoedigde om vooral te scoren, waarop ze de magische tekst riep: “Ja mar dè gi toch hillemoal nie” en zo geschiedde. Het 4e kwart ging ook weer prima en we kwamen uit op 25-84. Heerlijk veel transpiratievocht verloren, veel lol gehad, een leuke tegenstander die positief blijft en openstaat om te leren (dankje Anne voor de tips aan de guard). De rest van het team was al aan het douchen, snakkend naar de cooling-down. Inmiddels ben ook ik afgekoeld van de vrijdagavond en in staat om te schrijven…. Excuses voor de vertraging.
En als in het sprookje Hans en Grietje vonden we de weg naar het juiste kleedlokaal, alle gele Jumbo-flessen, net als kiezeltjes wijzend naar de juiste deur, dank Nanne!
Om het niet al te gemakkelijk te maken voor de lezers werd 9+13 ook het aantal punten wat deze 2 dames in totaal scoorden. De overige stats: Chantal 13, Wendy 10, Nonja 9, Nanne 4, Judith en Rose ieder 2.
Volgende week, met pijn in ons hart, spelen we alweer de laatste wedstrijd van dit prachtige seizoen. Net als de coach van Dames 1 zeg ik hierbij: het had wat ons betreft nog langer mogen duren…. Zoveel lol samen, heerlijk!
Tantalus DS1 - Yellow Sox DS1. 05-04-19. Uitslag: 39-78.
Op de onchristelijke tijd, vrijdagavond 21.30 uur naar de “studenten” van Tantalus.
De laatste wedstrijd die wij verloren was op 25 januari uitgerekend tegen Tantalus. Dat we die verloren was totaal onnodig maar paste wel in het beeld van wedstrijden zoals we die toen speelden. Toen konden we een voorsprong niet vasthouden en speelden we erg verkrampt. Hoe totaal anders is de situatie nu. We geloven in onszelf, spelen met flair en hebben vertrouwen.
Voor onze eigen wedstrijd speelden de (jonge) dames van onze buren BC Lieshout en dat bleek hun kampioenswedstrijd te zijn. Zij speelden tegen Dames 2 van Tantalus en lieten er geen gras over groeien. Ze lieten zien wie de sterkste is van hun competitie en renden Tantalus finaal van het veld en gingen ver over de 100 puntengrens. Proficiat en succes komend seizoen met een stapje hoger. Fijn dat er weer een leuk damesteam buiten Yellow Sox is in onze regio.
Dan onze eigen wedstrijd. Lieshout had het goede voorbeeld gegeven.
We starten weer erg sterk en via Yara en Floor stond het al snel 0-6. Er zijn een paar speelsters bij Tantalus die extra aandacht verdienen omdat dat gewoon goeie speelsters zijn. Nicole en later Marlijn namen de taak op zich om ex-deurne speelster Melanie de Pater te verdedigen en Linda begon op nr 8. Beide werden totaal uit de wedstrijd gehouden.
Om en om bleven Yara en Floor een tijdje de scores verzorgen maar toen begonnen Stefanie en Nicole en Linda er zich ook mee te bemoeien en was er geen houden meer aan. we verdedigden scherp en Tantalus had het zwaar. Wij daarentegen liepen gemakkelijk uit naar 12-20. We wisselden snel door zodat we de hoge intensiteit vast konden houden. Was ook geen probleem want iedereen speelde een prima wedstrijd. Van 12-20 ging het in rap tempo door scores van Desley, Linda, Floor, Marlijn en een weer heerlijk op de ouderwetse tour bezig zijn Stefanie. 14-34. Rust.
Tantalus staat er wel om bekend dat ze terug kunnen knokken na een flinke achterstand dus toch nog scherp blijven en niet denken dat de pot al binnen is. Met een driepunter van Yara laten we meteen zien dat er voor Tantalus niets te halen valt. Stefanie met een prima actie wordt foutief gestopt en gooit 2 vrije worpen binnen met meteen daarna weer een score van haar. De ongrijpbare Nicole strooit met assists ma-ar benut ook haar eigen kansen en maakt 15-50.
Dit gaan wij nooit meer weggeven en de 8e overwinning op rij gaat er komen. we blijven flink door wisselen maar het niveau blijft gewoon hoog. Eind 3e kwart lag de wedstrijd 10 minuten stil door een vervelende blessure van nr 8. Ik geloof vinger uit de kom en daarna kwamen we even moeilijk weer op gang. Hier en daar laten we wat steekjes vallen in de defense en zodoende kan Tantalus nog wat puntjes bij elkaar sprokkelen. We pikten het echter weer op en de scores begonnen weer te vallen. Julie die een door ziekte de afgelopen tijd het e.e.a. gemist had kwam ook weer lekker in de wedstrijd en scoorde met een mooie actie. Stefanie en Nicole lieten de laatste scores aantekenen en de 80 werd net niet gehaald. 39-78.
Nog 1 wedstrijd vlgd week uit naar Achilles en dan zit het seizoen er alweer op. Met de flow waar wij nu inzitten had het nog wel een paar wedstrijdjes langer mogen duren.
Zo, en nu op mannenweekend naar Leuven!!!! Ben benieuwd.
Scores: Yara 19, Stefanie 14, Linda 13, Floor 12, Nicole 7, Marlijn 6, Desley 5, Julie 2.
After-party!
Je zal het maar hebben, een feestje samen met al je vriendinnen die je al 30 jaar kent, waarbij zowat het hele team is uitgenodigd, precies op de dag dat de klok vooruit gezet wordt en Tenderfeet stoïcijns op zondagochtend om 11.45 uur de sporthal heeft afgehuurd voor een wedstrijd waar wij geacht worden de volgende competitiewedstrijd te spelen.
Zo, de eerste zin is eruit, wie heeft hem 2x of meer moeten lezen om te begrijpen?
Maar het is gelukt! Ook vandaag bleek weer eens hoe groot de teamgeest van Dames 2 is, we zijn er voor elkaar. Ook als je de avond ervoor op je eigen feestje eigenlijk ietsje meer hebt gedronken dan je ’s morgens had gewild, je ’s nachts om 03.00 uur (zomer- of wintertijd, dat weet ik even niet) best druk bleek te zijn geweest met de pot en het overgebleven eten, maar je nu alleen maar afvraagt: hoe kom ik deze dag door? Maar goed, die teamgeest gaat zo ver dat je persoonlijk thuis wordt opgehaald, hoe mooi is dat! Zeker 80% van het team snapte niet hoe de naam Tenderfeet ooit is verzonnen, de 3 m2 dansvloer van Wendy en de rest was de hele avond bezet, dus die feet…... waren alles behalve tender. Gelukkig kunnen we als echte dames heel goed de reistijd inschatten, beter dan de kantinedienst. Sta je daar, met al je moed bij elkaar geveegd, amper geslapen, snakkend naar een kopje koffie. Maar zonder koffie spelen was geen optie. Geen nood, om de hoek een leuk koffietentje gevonden, heeeeeeerlijk en ontzettend nodig voor een aantal van ons.
Net op tijd terug, omgekleed en wel, met wat moeite de app gevuld (Chantal was aan het paardrijden en deed dus niet mee), toch iets van een warming-up, al stelde die niet zoveel voor. En ja, ineens was het al tijd en moesten we wel even de focus vinden tussen al het gegiechel door. Vanuit Malaga was een live verbinding, Nanne en Floor spraken ons moed in. Nonja zat met zoonlief op de judomat, Judith en Marlijn waren onze welkome aanvulling. We hadden zelfs met wat moeite 1 publiek gespot, niet omdat we niet scherp zagen, maar ze leek een kameleon, tussen al het grijs en blauw van de tribune. Kort voor het begin kwam onze supporter gelukkig ook nog binnen. Deze keer hoeven we denk ik niet bang te zijn dat er gescout wordt.
Affijn, we mogen beginnen en al direct werd duidelijk dat we een leuke maar niet erg sterke tegenstander hadden vandaag. De motor van Marlijn was in ieder geval goed opgewarmd, haar snelheid leek vandaag extra hoog zeg. Die voetjes hebben er maar weinig kunnen bijhouden op het veld maar ook vanaf de bank. Marlijn, Wendy en weer Marlijn zorgden voor 0-6 toen de eerste vrije worp van hen erin ging. Via Sanne en Wendy werd het 5-11 en ook Anne en Djaydee gingen zich met de scores bemoeien 7-17 eind 1e kwart. Judith S. had inmiddels haar banaan op en mocht in het 2e kwart starten wat ze meteen deed door te scoren! Dat was misschien nog wel het meest onverwachte van vandaag. Djaydee en Marlijn waren niet te stoppen, zo snel, veel fast breaks, Wendy en Sanne stonden sterk vlakbij de ring en Judith L. strooide ofwel met prachtige passjes, of ze gooide gewoon 3- en 2-punters raak. Anne was ook wakker geworden en vond de basket. Pas ruim in het 2e kwart ging Wendy dan eindelijk op de knieën voor een welverdiende wissel. 9-43 was de ruststand. De dames van Tenderfeet hadden overigens vrij vaak pech dat de bal net niet door het netje ging. Ook vandaag weer prima scheidsrechters, je mocht niet zoveel met de handjes, maar dat had meer te maken met... : De reactiesnelheid. Dat blijkt een grootheid in de fysische chemie (meer bepaald in de chemische kinetiek) te zijn die weergeeft hoe snel een reactie doorgaat, met name hoe snel de reagentia worden omgezet tot producten en hoe snel het chemisch evenwicht wordt bereikt. Nou die reagentia zat vooral in het 2e kwart wel snor. Alleen een elleboog van Anne op de slaap van Rose was even een minder reagentia.
Na pittige onderhandelingen kregen we 8,5 minuut pauze waarin we de 3 meegenomen flessen gevuld konden worden en Wendy als reporter alle social media even kon bijwerken. 3e en 4e kwart bleek de wederopstanding van Rose te zijn, schoot ineens van allerlei posities raak… niet normaal. En niet te vergeten 1x fast break en een ouderwets lay-upje. Ze mocht er niet meer uit van het team. Verdedigend deden we het goed, aanvallend werd het wat slordig. Enkele enthousiastelingen wilden nog voor de 100 gaan, maar er was geen meerderheid van stemmen haha. Wel heeft iedereen gescoord vandaag. Hier de scores:
Anne 24, Marlijn 22, Rose 14, Wendy 9, Sanne en Judith 7, Judith en Djaydee 4
Chantal heeft geen echte prijs gewonnen maar wel een promotie gemaakt, details horen we nog want wij snappen er helemaal niets van, Nanne vliegt weer terug naar huis dezer dagen, geen idee of Nonja nog een aanhanger heeft moeten huren voor de judomedailles?
Op naar vrijdagavond, dan wacht onze volgende uitdaging.
Yellow Sox – Black Eagles DS1. 44-43.
Wat een wedstrijd was dit!! Waar we al weken lang in een flow zitten en redelijk gemakkelijk scoren was dit weer zo’n wedstrijd die we in afgelopen November/December vaak hebben gespeeld. Moeizaam op gang komen, struggle om te scoren en een tegenstander die wel lekker speelt en de ballen erin gooit. De kleine selectie die we hebben zijn we al een tijdje gewend dus daar zou het verschil niet aan hoeven liggen. Black Eagles is de nr 2 met nog alle kans op het kampioenschap. Dit zou dan vlgd weekend moeten gebeuren in de wedstrijd tegen de nr 1 Bumpers. Moeten ze wel van ons winnen.
Black Eagles speelt in een 1-2-2 zone defense en daar hebben we op getraind. Er zal veel van afstand worden geschoten en dat gaat al weken erg goed dus waarom nu ook niet. Julie zat wel op de bank maar was te ziek om te spelen. Wendy deed mee vanuit DS2 maar had niet kunnen trainen en dan wordt het lastig om te spelen tegen een verdediging die je niet zo vaak tegenkomt. Ze is toch wel aanwezig om verbaal te supporten vanaf de bank en dat helpt zeker. Dus hadden we eigenlijk maar 1 echte wissel.
Black Eagles begon sterk aan de wedstrijd en we hadden in het begin moeite met hun linkshandige guard en snel was het al 0-4. Nicole maakte meteen 2-4 maar al vanaf het begin was het afstandsschot bij niemand aanwezig. Genoeg kansen maar of te snel of de verkeerde keuzes in de aanval. Met een drive en een vrije worp hield Nicole ons nog een beetje in de buurt maar het was al te merken dat dit geen gemakkelijk potje zou worden voor ons. Stefanie gooit 1 op 2 vrije worpen en tot aan eind 1e kwart konden we de schade nog beperken maar het was puntjes sprokkelen. 10-13.
Het 2e kwart zou dat aantonen. Waar het aanvallend totaal niet lukte was het in de verdediging ook niet scherp. Nu we die guard redelijk onder controle hadden lag het probleem inside. Keer op keer kregen ze daar de bal en waren ze veel te sterk voor ons om daar iets tegen te doen. Van 10-13 ging het naar 14-29 bij rust. Alleen Floor en Yara kregen nog een bal door de ring maar verder was het niet best wat we lieten zien. Er was weer aardig wat publiek komen kijken maar die zagen een heel ander Yellow Sox dan de laatste weken. Maar goed. pas 1 helft gespeeld en 15 punten verschil, als je er pas 14 hebt gemaakt is veel maar het kan. Dan zullen we uit een ander vaatje moeten tappen, te beginnen met de defense, en wel vanaf minuut 1 want 2x 10 minuten zijn als je moet inhalen zo voorbij. We begonnen prima. Scores van Floor, Nicole en Linda brengen ons zoals was gehoopt snel terug naar 21-29. Maar Black Eagles laat dit niet zomaar gebeuren en via de vrije worplijn komen ze weer 21-33. Bij hun ligt het % vrije worpen een stuk hoger dan bij ons. Wij gooien tot nu toe in de wedstrijd ongeveer 25% binnen. Nicole brengt ons met een driepunter weer terug op 25-35 en Desley met een noodschot zet eind 3e kwart 27-35 op het bord. 7 punten ingelopen en nog minimaal 8 te gaan voor de winst. Het zou kunnen. We komen iets beter in de wedstrijd. Toch blijft het verschil lang rond die 10 punten hangen en Linda krijgt dan al snel in het 4e kwart haar 3e en 4e fout. We laten haar staan en hopen dat ze het uit kan spelen. Yara maakt 33-41 en dan beginnen bij ons eindelijk de vrije worpen ook te vallen. Black Eagles moet steeds vaker aan de noodrem trekken en wij gooien die er nu wel in. Eerst Linda met 2 op 2. 35-41. Daarna Floor met 2 op 2. 37-41. Zij maar 1 op 2. 37-42. Dan de altijd koele Floor die haar schotje maakt 39-42. Nicole krijgt ook haar 4e fout maar meteen daarna gooit Yara een hele verre driepunter binnen en we staan voor het eerst weer gelijk. 42-42. We geloven erin en Nicole is alleen foutief te stoppen en komt ook op de vrije worplijn en ook zij 2 op 2. We staan voor!! 44-42. Dan toch nog een kans voor Black Eagles om weer gelijk te komen maar ook nu 1 op 2 vrije worpen. 44-43. Nog 35 seconden en wij hebben balbezit. We spelen lange aanval maar kunnen niet scoren en met nog 9 seconden heeft Black Eagles nog 1 aanval. Ze treuzelen lang. Net of ze de het niet in de gaten hebben dat de tijd nog zo kort is en net over de middenlijn kiest de guard voor een hele verre driepunter. Mis en de rebound en de 2 punten zijn voor ons.
Op dit moment zij er nog erg veel scenario’s voor wie 1-2-3-4 gaan worden. Zelfs wij kunnen in theorie nog 1e worden (maar ook 4e) maar dat is een hele kleine kans na de nipte overwinning van Bumpers gisteren op Vlissingen. We gaan het zien. Dat wij nu op deze 2e plek staan had niemand in December durven denken. Van elke tegenstander hebben we nu minimaal 1x gewonnen. Eerst a.s. vrijdagavond uit naar Tantalus. Thuis van gewonnen en uit van verloren.
Scores: Floor 15, Nicole 11, Yara 9, Linda 6, Desley 2, Stefanie 1.
Deel van een interview met bondscoach Marco vd Berg.
Na de zomer start er een pilot met een andere opzet van de MU12 competitie.
We gaan de nadruk leggen op het plezier voor de kinderen, en met gelijkwaardige teams in toernooivormen spelen in een 4 tegen 4 opzet. Ook over deze verandering ben ik enthousiast. De basis die kinderen meekrijgen, vormt voor hun verdere ontwikkeling de grond waarop ze kunnen groeien. De belangrijkste twee leerdoelen voor deze leeftijdsgroep worden het schieten en de balcoördinatie.”
Dames 2: Met VLAG & WIMPERS geslaagd! (een 2 in 1-verslag)
Al wekenlang stond de datum in ieders agenda, 23 maart 2019. We wisten ruim een week geleden nog niet in hoeveel agenda’s precies, maar dat bleken er 11 te zijn. Heerlijk, dames 2 is hot! Je moet er gewoon bij zijn.
Eerst heel even terug naar vorige week, ik kan het niet laten (en ook wel onder druk van Wendy eerlijk gezegd) om jullie ook te laten genieten van onze ervaringen vorige week. Zondagochtend, of ja vroeg in de middag, game-time. Het is even geleden dat ik me 14 jaar gevoeld heb, maar dat was meteen het geval toen ik op de vroege zondagmiddag heel ‘kien en wel’ de sporthal van St. Oedenrode binnenstapte, na een iets te leuk en laat feestje vorige avond, dank aan Heineken 0,0%. Voor de kenners: ja het klopt, die hal uit begin jaren 70 van vorige eeuw, die toen de naam De Kienehoef kreeg, maar die haar naam al lang geen eer meer aandoet, tenminste…. Tot het moment dat dames 2 van Yellow Sox daar binnenkomt. Ineens is het kien en hoef je geen bepaalde leeftijd te hebben om blij te worden. De lampen van de kleedkamer staan ofwel op spaarstand, ofwel ze zijn nog nooit vervangen in al die jaren. Toch shinen we al volop, nog vóór de blitse gele tenues uit de tas komen. Ahum, die zijn waarschijnlijk van heren 7, gezien de maten. Djaydee hoeft helemaal geen broek erbij aan, hij komt tot de sokken. Op de sokken, daar kom ik later nog even op terug trouwens. Het bleek dat ik niet de enige was die best wat moeite had moeten doen om er te zijn, zoveel kids die nu met papa de zondag aan het doorbrengen zijn, feestjes die altijd op zaterdag gegeven worden en tsja, wij houden van gezelligheid. Centraal stond het aankomende ladiesweekend waar we met alle macht proberen om maar hints te krijgen, want ja, waar gaan we naar toe, wat moeten we meenemen, wie gaat er voorlezen uit welk boek, en ga zo maar door. Natuurlijk komen ook de verhalen van eerdere weekendjes weg, de details houden we maar voor ons, maar hilarische momenten vooraf en tijdens deze legendarische weekenden zijn er legio. En dan bedoelen we niet de legionella die we verwachten in de douches tegen te komen in Rooi. Eindelijk waren we dan zover dat we naar binnen konden, omgekleed en wel. We hebben geprobeerd om een zachte bank te regelen, maar de vierkante boks-mat mocht niet onder onze derrieres van de beheerder. Okay, dan maar gewoon een bank op hoogte, helemaal prima.
Maar goed, BV Rooi is een team wat gewoon een heel leuk team is, wat best meer publiek zou mogen krijgen. We hebben ook volop genoten van Manus, de kanjer! Hij floot voor 2, hielp de mensen aan de tafel met tablet en scores, zocht de juiste bal uit, zette de borden goed, legde ieder die dat wilde heel rustig de spelregels uit, in de pauze en na de wedstrijd hield hij de barman gezelschap en zorgde voor wat omzet. Heerlijk, deze kerel, hij floot een uitstekende wedstrijd. En wij waren trots op 3 dames in de dubbele cijfers en op Chantal die 2 uit 2 vrije worpen raak gooide. 1e kwart nog wat warmdraaien naar 6-13, 2e kwart al wat meer gas 11-32 om echt een prachtig 3e kwart te spelen en uit te lopen naar 19-44, al me tal een eenvoudige opwarmer, eindstand 28-56.
(Anne 11, Nonja 10, Wendy 10, Sanne 8, Djaydee 7, Rose 6, Chantal 4)
Yellow Sox DS2-Vido DS2
En toen was het ineens zaterdag 23 maart. Chantal had ons al stof tot nadenken geappt en tegen alle gewoontes in mochten we 25 minuten voor aanvang allemaal onze mening geven over hoe we de wedstrijd wilden gaan spelen met iedereen erbij die superveel zin hebben om te ballen.
Vido, tsja, die hebben gewoon alles gewonnen. Een doelsaldo van +702, in 15 wedstrijden, dus winnen ze de wedstrijden gemiddeld met zo’n 47 punten verschil. De vorige wedstrijd ging best gelijk op, tegen het einde was toen op zondag in Veldhoven de pijp leeg en verloren we met 18 punten. Judith Swinkels moest toen overigens na de wedstrijd langs het Kruidvat voor een stel nieuwe winpers. Die waren ergens bij een lopend screen weggevaagd. De scheids???? Nee, die had niks gezien. Klopt, want ze waren er ook echt af. Gelukkig hebben we genoeg kennis in het team zodat Judith met kerst toch heel mooi aan het diner kon verschijnen, dank Nanne! Zou dit dan de kampioenswedstrijd zijn? Nee, want we hebben een slippertje gehad in Bladel waar we na verlenging nipt verloren. Ons doel voor vandaag was helder, we willen winnen van de kampioen. Zo dér.
Vrouwen In De Overgang (of waar staat Vido anders voor?) kwam met 7 speelsters. Dat is normaal want in totaal spelen er 14 dames en hebben ze daar 2 damesteams van gemaakt. We kenden inmiddels nummer 9, 16 en 40 wel een beetje en zij spelen zowel in dames 2 als in dames 1. En de ene is super snel en atletisch, de anderen hebben een heel goed schot van flinke afstand. Maar….. wij hebben ook 3 bankspelers en Floor en Marlijn hadden uit niet meegedaan, dus waren voor hen onbekend.
We begonnen wat onwennig, even kijken welke koppeltjes het beste samen konden spelen en wie er goed in de wedstrijd zou zitten, maar met 11 tegen 7 is al een mentale tik, ha! Nummer 9 was er al direct vandoor, nadat we een lijnfout hadden gekregen, Wendy sprong nog een beetje scheef blijkbaar. 0-2, werd 1-2 en 1-4 maar Judith (2 vrije worpen raak) en Floor zorgend voor de voorsprong van 5-4. Na 7-7 werd het 15-7, eindstand 1e kwart, Floor en Marlijn waren los in de aanval, Judith en Marlijn verdedigden nummer 9 helemaal suf. We kregen een zone tegen en ons schot viel goed. In het 2e kwart liepen we iets verder uit, naar 17-7 maar ook nummer 16 kwam los met 2 driepunters en nog een score van Vido , oei… 17-15. Gelukkig zorgde Anne, Floor (8 punten vlak na elkaar) en Wendy voor wat meer lucht, 30-17 ruststand. En natuurlijk de ijzersterke verdediging, Djaydee en Nanne al rollend over het veld om de bal te veroveren, Nonja verdedigend en met af en toe een schotje, Chantal samen met Floor, Wendy en Sanne voor de rebound. Judith en Marlijn haalden nummer 9 helemaal uit de wedstrijd, Nanne had een beetje pech met scoren, maar was vreselijk irritant voor Vido. Tjeetje zeg, zou het dan echt gaan lukken? Even alle kinderen knuffelen, wat rust voor ieder en op naar de 2e helft. Wendy en Djaydee wisten te scoren, maar Vido kwam uit de schulp 36-28. Even een time-out. Marlijn en Judith pikten het ook nog eens aanvallend goed op. Ook Anne kwam weer los en het 3e kwart eindigde met 46-32. Steeds bleven we dus rond de 14 punten voorsprong houden, super knap! Een mooie defense en meer rust in de offence en een beter positiespel hielp daarbij. Vido probeerde precies 12 seconden een press te spelen, maar die werd zo zonder te knipperen en met behoud van wimpers uitgespeeld, 60-48. Een topprestatie! Geweldig gedaan dames, met vereende krachten een mooie pot basketbal laten zien. Uitblinkers waren we dus allemaal, maar zeker ook de Stefanie en Linda als scheidsrechters, ook zij hebben het uitstekend gedaan, dat vond ook de verliezend coach. Hij had dan wel wat gemopperd tijdens de wedstrijd, maar hij zou willen dat er iedere wedstrijd zo’n goede scheidsen waren, applaus dus dames!
Ook heel veel dank voor het toegestroomde publiek! Wat is het leuk om voor zoveel mensen te mogen spelen. En WE DID IT!
Nog even de scores: Floor 23, Anne 12, Marlijn 8, Judith 6, Wendy 5, Nonja 2, Djaydee 2, Sanne 2
En als laatste zou ik nog terugkomen op de sokken.....
We zouden natuurlijk graag een echte kampioenskillersteamfoto willen maken, maar....... enkele dames hebben geen gele sokken. Dus ja, het volgende dilemma wordt: komen er gele sokken voor alle spelers met een mooie foto als aandenken, of laten we dit prachtige seizoen fotoloos???
We gaan het zien 🙂
Yellow Sox DS1 – Kimbria DS1. 23-03-19. / 68-55.
De strijd om plek 3 is voor dit moment door ons gewonnen. We stonden gelijk met Kimbria en met deze overwinning hebben we de 3e plek vaster in handen.
Bij onze kleine bezetting van 7 vaste speelsters moest vlak voor aanvang van de wedstrijd Julie afhaken. Ze was te ziek om te spelen en ging linea recta naar huis. Dan moesten we nog maar afwachten of Desley fit genoeg was. Komt nog bij dat 3 speelsters voor onze wedstrijd met Dames 2 een belangrijke wedstrijd moesten spelen en we maar af moesten wachten hoe ze daar uitkwamen.
Het lijkt dat we door al die omstandigheden alleen maar sterker worden. Er hangt een prachtige positieve sfeer om het team en de slogan bij dames blijkt dan toch weer te kloppen.
“is de sfeer goed, dan zijn de resultaten goed”
Dit was de 3e keer we Kimbria treffen dit seizoen dus echt geheimen voor elkaar hebben we niet. Kimbria al heel het seizoen voornamelijk in een 2-1-2 zone defense. Toch week de coach hier dit keer een beetje vanaf. Hij onderkent de schutterskwaliteiten van Yara en besloot om een box and 1 te spelen. 4 speelsters in een zone en 1 speelsters die zich opofferde om alleen maar Yara te verdedigen. Wij lieten Yara de hele wedstrijd in het veld staan en een beetje afzijdig van het spel zodat er een 4-4 situatie ontstond waardoor de ruimtes best groot waren. Voor Yara zou het een saaie wedstrijd worden en werd totaal niet moe.
Het spelen tegen een zone defense vergt geduld. Als je maar lang genoeg doorpasst komt er vanzelf een keer een open kans. Het is voor de defense op een gegeven moment niet meer te belopen maar dan moet het afstandsschot wel vallen. De 1e score was een lay up van linda maar daarna nam Floor, zoals zo vaak de laatste weken, het heft in handen. Vanaf haar favoriete afstand bleef ze maar raak gooien en met tussendoor ook nog scores van Stefanie en Nicole namen we een voorsprong van 15-8 na 1e kwart. Het 2e kwart liep anders en was voor Kimbria. Scorend bleven we het best goed doen maar we waren minder scherp in de defense en Kimbria profiteerde daar optimaal van en als er dan eens een bal mis ging dan stond daar altijd nog hun extreme lengte die het dan afmaakte. Kimbria kwam langzaam dichterbij en van 15-8 werd het 17-16. Een keer verloor de verdedigster van Yara haar uit het oog en meteen was daar haar 3 punter. 20-16. Dat zou tot en met het 3e kwart het enige wapenfeit van Yara worden. Kimbria kwam met 2 scores weer op gelijke hoogte maar nooit eroverheen. Wendy prikte haar schotje binnen met Nicole en Marlijn erachteraan. Weer kwam Kimbria op gelijke hoogte maar met een drietje van Nicole en 1 VW van Desley gingen we rusten met kleine voorsprong. 30-28.
Kimbria begon met een 3 punter 30-31 en nam even een voorsprong maar dat was de laatste keer.
Waar Floor in de 1e helft op schot was het Linda in de 2e helft. Met 3 driepunters zorgde zij weer voor een voorsprong maar ook nu bleef Kimbria volgen. 41-39.
Nicole nam even het scoren van Linda over en met een 2 en 3 punter en een lay up van Stefanie hadden we eindelijk een iets ruimere marge. 48-39.
Kimbria nam een time out en moest de zone defense loslaten om nog niets te forceren. We schoten te goed van afstand.
Heel even was het omschakelen voor ons van statige zone aanval naar een man to man aanval. Toen dat eenmaal stond was er geen houden meer aan. Nicole bepaalde het tempo en ze was 1-1 niet af te stoppen waardoor Kimbria steeds moest helpen waardoor wij steeds vrije mensen kregen. Die werden dan ook netjes bediend zie, Yara kon weer in het spel betrokken worden en meteen was daar haar 3 punter meteen gevolgd door weer 2 driepunters van Linda en het stond 61-47. Dit gingen we niet meer afgeven. Yara die aanvallend nog geen zweetdruppel had gelaten was blij verlost te zijn van die mandekking en bracht meteen haar scores in dit kwart op 10.
We wisselden nog lekker door en zouden net de 70 puntengrens niet halen. So what!!
Mooie pot basketbal en complimenten van het vele publiek.
Vlgd week onze laatste thuiswedstrijd van het seizoen tegen de nr 2 black eagles Rosmalen. Dit is het enige team waar we dit seizoen nog niet van hebben gewonnen. Uit en thuis van verloren.
Scores: Linda 19, Nicole 14, Yara 13, Floor 11, Stefanie 6, Wendy 2, Marlijn 2, Desley 1.
Achilles DS1 - Yellow Sox DS1. 17-03-19. / 35-87.
Tegenstander Achilles staat onderaan en heeft de laatste 2 seizoenen maar 1x gewonnen. Dat was vorig jaar wel tegen ons. Dat wilden we niet nogmaals laten gebeuren.
Deze wedstrijd de vaste 7 speelsters met aanvulling van marlijn. Bij winst klimmen we naar de 3e plek. Wie had dat enkele maanden geleden gedacht na een dramatische reeks verliespartijen en 2x tegen de nr 1 voor de boeg. Het tij kan keren. We zitten in goede flow en proberen die zo lang mogelijk vast te houden. Het mooie is dat we elke week wel andere uitblinkers hebben. Iedereen werkt er hard voor maar scorend zijn het steeds andere die de kar trekken. Waren het vorige week Floor en Julie, deze wedstrijd waren het Nicole (23)en Linda(21) en zeker ook Yara(15)
Ik zelf kwam zo ongeveer recht uit mijn ziekbed naar Nuenen en aangezien je niet veel hebt aan een half fitte speelster heb je ook niets aan een half fitte coach. Het geluk hebben we dan dat onze assistent coach een meer dan ervaren coach is, dus dit kon met een gerust hart aan Peter overgalaten worden.
De wedstrijd zelf bleek al snel een gemakkelijke middag te worden. We waren scherp in de defense en aanvallend zeer doeltreffend. Er werd soeverein gespeeld. Geen balverlies, hoog tempo, de open schoten nemen en raak knallen. Vooral Linda had het op haar heupen, schoten, steals, lay ups, alles viel binnen. Nicole nam het team op sleeptouw met een heel hoog tempo en zelf scoren of iemand vinden die er nog beter voor stond. 6-25 na 1e kwart.
2e kwart even moeizaam begin maar daarna denderde de trein weer op hoge snelheid verder met nu Yara en Nicole zelf die de scores voor hun rekening namen. Er was voor Achilles geen houden aan in de 1e helft. bij een stand van 18-43 nam Nicole alle scores voor haar rekening om te rusten bij een stand van 18-50.
Er werd al geroepen dat we de 100 zouden halen. Mooi streven maar dan moet alles kloppen zoals in de 1e helft en Achilles wilde zich ook niet af laten slachten dus probeerde met man en macht de schade te beperken.
Verdedigend bleef het bij ons goed staan en aanvallend ook wel maar nu misten we simpele kansen en om die 100 te halen moet je die wel maken. Floor, Nicole en Linda namen dit kwart de scores voor hun rekening maar verder dan 22-64 kwamen we niet. Dan is het nog ver om de 100 te bereiken. Geen doel op zich maar komt zo zelden voor dat je dat kunt halen dus was het wel een keer leuk geweest. We wisselen flink door en in 4e kwart begint het weer te draaien. Julie en Desley beginnen ook te scoren en met nog 2 minuten op de klok staan we op 85. De 100 is ver weg maar 90 zou moeten kunnen. Ook dat lukt net niet. Stefanie maak er met haar klassieke actie 35-87 van en verder komen we niet. Maakt ook niet uit.
We nemen de gedeelde 3e plek in op de ranglijst met Kimbria en laat dat nu net de volgende tegenstander zijn.
Scores: Nicole 23, Linda 21, Yara 15, Floor 9, Julie 8, Desley 5, Stefanie 4, Marlijn 2
Yellow Sox DS1 – Bumpers DS1: 09-03-19. / 66-53
Net voor de carnaval tegen koploper Bumpers gespeeld en nu na de carnaval weer tegen elkaar. 3 weken geleden pakten we verassend de winst in Sittard. Hoe zou het nu gaan. Beide teams waren niet compleet en beide teams door de carnaval vakantie minimaal getraind. Daar zou het verschil dus niet hoeven liggen. Wij waren met 6 eigen speelsters en hadden aanvulling van Marlijn en Wendy.
Waar we de laatste wedstrijden steeds begonnen met een 3 punter was het nu Bumpers dat de 1e score nam. Naar bleek was dit ook de enige keer dat ze op voorsprong kwamen. Floor (die een weergaloze wedstrijd zou gaan spelen) zorgde meteen voor de gelijkmaker gevolgd door een 3 punter van Nicole. 5-2. Teams kennen elkaar onderhand best goed dus echte verassingen zijn er niet. Linda die net als vorige keer weer op hun center verdedigde deed dat weer erg goed. De wissel defense van Bumpers is ook bekend en daar gingen we prima mee om. Tegen de zone werd relaxed aangevallen en we waren heel zuinig met balverlies. Onze defense stond prima en als Bumpers er een keer doorheen kwam dan verzaakten ze regelmatig in de afwerking. Dat geluk hadden we dan ook. Van de andere kant kregen wij ook genoeg open schoten tegen de zone defense die nog niet vielen dus dat ging ook wel gelijk op. Floor nam niet alleen veel scores voor haar rekening maar stond ook geweldig te verdedigen. Pakte veel rebounds, dook op losse ballen. Top. Maar Floor kan het niet alleen. De andere speelden ook goed. later van publiek hoorden we dat het een zeer aangename wedstrijd was om naar te kijken. 1e kwart was duidelijk voor ons met 18-11. Meteen de 1e score in 2e kwart weer van ons. Score van Marlijn die even de turbo aanzette en dan kan niemand haar bij houden. 20-11. We werkten erg hard maar daardoor sloeg de vermoeidheid in 2e kwart bij sommige al toe. Daar Bumpers gemiddeld veel meer lengte heeft dan wij was het erg fijn dat we Wendy erbij hadden. Die kon dat compenseren. Ze deed dat prima. Valt niet mee om na een heftige!!! Carnaval ook nog 2 wedstrijden te spelen. 2e kwart beetje hetzelfde gezicht als 1e kwart. Beide teams iets meer moeite om te scoren maar wij deden het toch iets beter. Via weer Floor, Linda en Desley liepen we nog verder uit en bij rust was het 30-18. De wedstrijd was zeker niet gespeeld. 12 punten is zo ingehaald maar wel lekker om met deze voorsprong te gaan rusten.
3e kwart beginnen we meteen met een score van Julie. Dit zou ook haar helft worden. Ik heb haar dit seizoen nog niet zo goed zien schieten. En dan waren het zeker nog geen gemakkelijke schoten. Bumpers startte veel agressiever in de defense en we kregen minder tijd om de goeie keuze te maken. Toch deden we dat. Maar ook Bumpers begon gemakkelijk te scoren en waar het voorheen altijd hun center was die waar we moeite mee hadden was het nu nr 4 die bijna alle scores voor haar rekening nam. Zolang wij zelf maar bleven scoren was dat niet zo’n probleem, en dat deden we. Yara die vandaag niet zo gelukkig was met haar schoten, schoot er nu een 3 punter in en we namen zelfs een 17 punten voorsprong. Bumpers kwam terug tot 13 maar Wendy scoorde vanaf haar favoriete afstand en zorgde voor 50-35. Net voor het einde kwam Bumpers toch nog op 50-37. Het was nog niet gedaan. Ging steeds gelijk op. Weer begonnen we met een score, nu van linda. 52-37. Bumpers ging va banque spelen en daar hadden we even moeite mee. 2 scores snel achter elkaar en verschil werd 11. 52-41. Dan Julie weer met 2 scores. 56-41. Zo ging het op en neer maar met nog minder dan 4 minuten te spelen kwam Bumpers binnen de 10 punten grens. 58-49. Julie 3 punter, Bumpers 3 punter. 61-52. Beide teams gooien dan 50% vanaf de vrije worplijn. Nog steeds 9 punten met minder dan 2 minuten. Dan een zeer belangrijke score van Nicole met meteen daarna 2 vrije worpen van Floor. 100% raak en met een applauswissel kon Floor zich laten vervangen. 66-53.
Volgende week uit naar Achilles Nuenen.
Scores: Floor 27, Julie 15, Linda 8, Nicole 5, Yara 5, Marlijn 2, Desley 2, Wendy 2
Bumpers DS1 - Yellow Sox DS1: 16-02-19. / 59-72
Sport blijft toch ondoorgrondelijk. We moesten tegen de gedoodverfde kampioen. Alhoewel we de laatste 2 wedstrijden met goed basketbal hebben gewonnen is Bumpers andere koek. Hier hebben we al een paar sezoenen niet meer van gewonnen. Komt bij dat deze wedstrijd eigenlijk een paar maanden geleden gespeeld had moeten worden maar doordat Bumpers toen geen zaal had was dit de nieuwe datum. Op zaterdagochtend om 11:00 in Sittard. Lekker toch!!! Ook nu waren we weer met maar 7 speelsters waarvan Nicole rechtstreeks uit de nachtdienst kwam. Bumpers had vorige week een klein tikkie opgelopen in de derby tegen Kimbria Maatsricht en zouden gebrand zijn om dat niet nog een keer te laten gebeuren om het zeker lijkende kampioenschap niet een beetje in gevaar te laten komen. Ze moeten immers nog naar de nr 2 Black Eagles toe.
Bumpers had een uitgebreide warming up en wij kwamen 12 minuten voor aanvang van de wedstrijd het veld op voor onze warming up. Na 3 lay ups en 6 schoten begonnen we aan de wedstrijd.
Net als vorige week starten we met een driepunter van Yara. We hadden ons voorbereid op de wisseldefense van bumpers en dat ging vrij aardig. Tegen de zone-defense stonden we geduldig aan te vallen en vielen de afstandschoten geregeld binnen. Tegen man to man speelden we ook prima en we wisten dat we kansen kregen in de omschakeling. Diverse scores uit de fast break. Beide teams hielden elkaar in evenwicht waarbij wij toch steeds op voorsprong bleven. Vrije worpen van Stefanie, schoten en fastbreaks van Linda en prima acties van Floor die ook nu weer veel verdedigingsrebounds pakte. Van 9-10 liepen wij langzaam uit naar 15-21 na 1e kwart. Goed 1e kwart en zaak om vol te houden.
2e kwart was van beide teams erg slordig. Als 1 van de teams toen scorend in goede doen was geweest dan had het al beslist kunnen zijn. Veel turn-overs maar ook goede defense leverde een kwartstand van 8-5 op. Een score van Julie en Desley en 1 vrije worp van Linda was alles wat wij door het netje kregen. Bumpers deed het niet veel beter waardoor we gingen rusten met 25-26 voorsprong.
Even rust was noodzakelijk. Het was hard werken en met 7 speelsters is de wisselmogelijkheid beperkt. Als je dan ook nog de lengte meetelt bij Bumpers en zorgen niet in foutenlast te komen dan moesten sommige wel erg veel minuten maken.
2e helft beginnen we met Nicole die langzaam over haar (niet) slaap heen komt en zich meer en meer met de scores gaat bemoeien. Meteen een driepunter van haar. 25-29. Linda die veel minuten moest maken en de goede inside speelster van Bumpers moest verdedigen deed dat lang perfect. Dit kostte veel energie waardoor haar schoten minder waren. Dit werd door de andere prima overgenomen. Het verschil bleef steeds maar een puntje of 4-6 in ons voordeel maar elke keer als Bumpers dichterbij leek te komen met een score dan scoorden wij ook weer. Vooral Floor en Desley zorgden in deze fase dat Bumpers ons niet voorbij kwam. Eind 3e kwart 37-43. Wat wel vervelend was, Julie pikte in een korte tijd haar 3e 4e en 5e fout. Dus nog 6 speelsters over.
Nu kwam de 1e score van Bumpers 39-43 maar meteen een driepunter van Yara als antwoordt. 39-46. Bumpers haakte voor de zoveelste keer weer aan 43-46 maar met een fout op Yara en driemaal (2 raak) was het verschil weer 5. Zo ging het op en neer. Bumpers score, Yara score, Bumpers en Linda en weer Bumpers en weer Yara. Time out. Geen tactische time out maar even rust voor ons.
Dat pakte goed uit want binnen no time ging het van 51-55 door Nicole, Linda en Yara naar 53-67. Alles viel binnen. Dit gingen we niet meer weggeven. Bumpers ging nog pressen. Even moest dat georganiseerd worden waardoor Bumpers nog tegen scoorde maar de ruimtes werden zo groot dat we er makkelijk doorheen speelden en open lay up’s kregen of op de vrije worplijn stonden. Nicole bepaalde de eindstand met 2 vrije worpen op 59-72. Bijna dezelfde eindstand als in onze thuiswedstrijd een tijdje geleden (57-73) maar toen in ons nadeel. Volgende wedstrijd is weer tegen Bumpers over 3 weken maar dan in Bakel. Zij kunnen het zich bijna niet meer veroorloven in de strijd om het kampioenschap om nog meer punten te laten liggen dus ik verwacht een zeer gemotiveerd Bumpers. We gaan het zien. Nu eerst even genieten van deze onverwachte maar zeker verdiende overwinning.
Scores: Yara 17, Linda 15, Floor 14, Nicole 13, Desley 8, Stefanie 3, Julie 2