Gastenboek

Yellow Sox – Black Eagles DS1. 59-64. Na ruim een maand niet of met een minimale bezetting te hebben getraind kregen we de nr 2 Black Eagles op bezoek. Ilse en Jonne zijn er niet bij en Nicole had zo ongeveer het vliegtuig uit Afrika bij de sporthal laten landen om er toch bij te kunnen zijn. Om toch meer wisselmogelijkheden te hebben waren Wendy en Marlijn van DS2 bereid om mee te doen. Beide hebben dit zeer verdienstelijk gedaan. We hopen ze vaker in te kunnen zetten. Erg benieuwd hoe we het zonder noemenswaardig trainen zouden doen. In het begin gaat het gelijk op maar algauw blijkt dat we moeite hebben met scoren. Buiten een noodschot van linda dat een driepunter oplevert is het alleen Floor die punten verzamelt. De aanval loopt stroperig en de kansen die we krijgen worden niet benut. Black Eagles neemt dan ook een voorsprong van 10-14 na 1e kwart. In het begin van het 2e kwart komen we helemaal niet tot scoren. De defense staat redelijk maar helemaal van scoren afhouden kunnen we ze niet en Black Eagles loopt uit naar 10-20. We gaan flink door wisselen en dat heeft effect. Linda werkt zich de hele wedstrijd uit de naad om de belangrijke guard uit te schakelen en dat doet ze prima. Wendy is groter dan de gemiddelde en zodoende scoren ze inside minder. Stefanie breekt de ban 12-20 en ineens gaat het draaien. Via Wendy en linda wordt het 18-20. We zitten weer in de wedstrijd maar een hele verre driepunter van hun beste speelster brengt weer een verschil van 5. Nicole en linda brengen ons weer terug op 22-23. Met nog een paar seconden te gaan krijgt Black Eagles toch nog een kans en die benutten ze net voor het rustsignaal. 22-25. Moeizame start maar we komen beter in de wedstrijd en alles is nog mogelijk. Black Eagles had eind 12e kwart een zone defense staan en daar gaan ze mee verder na de rust. Zij starten beter dan wij en snel is het 22-29. We hebben wel de zone offense uitgelegd maar hier niet op kunnen trainen waardoor we toch zoekende waren. Een prima actie van Nicole en de 1e driepunter van Yara brengen ons weer terug. 27-31. Dan gaat het scorend op en neer en blijft het verschil steeds een puntje of 6. Toch kunnen we niet voorkomen dat we aan het einde van het 3e kwart 11 achter staan. 35-46. Ook al lukt niet alles en gaat het moeizaam tegen een slimme ervaren tegenstander, we blijven er hard voor werken en met scores van Julie en Marlijn houden we het verschil op 10. Nog 1x brengt Wendy het verschil op 9 maar dan krijgen we snel 3 scores tegen en lijkt het gedaan met 49-64 met nog 3,5 minuut te spelen. We gaan voor alles of niets en als de 1e score van linda een driepunter valt dan slaat de vlam in de pan. 52-64. We geven Black Eagles geen ruimte meer en dan is er ook bij hun paniek. Marlijn scored 54-64 en Yara meteen 57-64. Er is nog geloof alleen de klok wordt onze zwaarste tegenstander. Marlijn maakt 59-64 maar met nog 13 sec te spelen gaat het ons niet lukken om de winst nog binnen te halen. Jammer van het verlies maar zeker niet ontevreden over het spel en de werklust. Hier kunnen we mee verder. Alleen de kleine selectie kan een probleem worden als er onverhoopt iemand uit zou vallen. Dat is voor latere zorg. Komende vrijdag uit naar Tantalus. Leuk detail, de heren spelen dan voor ons ook bij Tantalus. Scores: Linda 12, Floor 10, Yara 9, Marlijn 8, Nicole 6, Wendy 6, Stefanie 3, Julie 3, Desley 2.

Omdat ConBrio, BC Moons, Wizzards in Helmond niet meer bestaan zet ik onderstaande tekst op onze website. Marco zou zeker gepast hebben bij een club als Yellow-Sox. Ik vind dat hij het verdient. Vele van jullie die dit lezen zullen hem niet kennen, maar de ouderen onder ons wel. Ik heb jarenlang het genoegen gehad om met hem samen te spelen in Helmond. Als je het over mentaliteit hebt dan is het wel Marco. Afgelopen zomer kwam ik hem weer tegen tijdens een van de kasteeltuinconcerten in Helmond. Hij vertelde toen dat het niet zo goed ging met hem maar dat hij hard had getraind voor de New York marathon in Oktober en daar zeker naar toe wilde gaan. Het heeft niet meer mogen zijn. Een karaktermens met een geweldige drive. Ik kan het nog steeds bevatten dat Marco er niet meer is. Onderstaande is geschreven door Luc de Graaf. Marco We noemden hem De Lange en hij is nu dood. Gesloopt door ziekte. Welke gedachte zijn laatste was, weet alleen de Voorzienigheid: de veronderstelde universele macht en handelende aanwezigheid van God in onze wereld. Ik wens daar vandaag in te geloven omdat het feitelijke, het klinische van de dood me deze ochtend met afschuw vervult. De dood: ondanks zijn allesomvattende aanwezigheid weiger ik hem vandaag, vandaag nog wel. De Lange was een sportman. Een strijder, vooral. We spraken hem aan in de kroeg vanwege zijn lengte. ‘We weten nog wel een sport voor jou. Morgenvroeg trainen we’. En op die zondagochtend, meer dan dertig jaar geleden en na nauwelijks vijf uurtjes slaap stond hij er en ging niet meer weg. Hij haalde snel het eerste team, op inzet en met een verbetenheid die we zelden zagen bij anderen. Alsof hij iets in te halen had en de duvel hem op de hielen zat. Hij kon schelden, foeteren, schreeuwen en soms was de hele wereld tegen hem, zo leek het. Als het leven zinloos zou zijn, zoals in ons goddeloos tijdperk wordt beweerd, waarom zouden we dan geleefd hebben? Wie kunnen we tevreden stellen met onze aanwezigheid, wat is eigenlijk het fucking plan? We noemden hem De Lange. Hij was spraakmakend. Hij zwijgt nu en dat is alles wat ik er in mijn onvermogen, verdriet en verbazing van wil en kan zeggen. Rust zacht, man.

Vlissingen DS1 – Yellow Sox DS1. 15-12-18. Waar wij thuis tegen Vlissingen misschien wel onze beste wedstrijd speelden en wonnen was dat nu het geval voor Vlissingen. Het scoringspercentage van Vlissingen was enorm hoog de hele wedstrijd lang. Ik kan me niet heugen ooit tegen Vlissingen 80 punten tegen te hebben gehad. Bij ons was het helaas zoals de laatste weken al het geval was. Veel moeite met scoren van afstand en als we dan de lay ups ook nog laten liggen wordt het lastig. Sinds het wegvallen van Ilse moeten anderen haar plekje in de verdediging overnemen en dat blijkt toch een lastig verhaal te zijn. Floor en linda die hun uiterste best doen moeten nu uit nood veel meer inside verdedigen en dat is toch anders dan wat ze gewend zijn. Dan speel je ook nog tegen de zeer ervaren Sheri Bos van Vlissingen en die weet er wel raad mee. Eigenlijk zijn we nooit echt in de wedstrijd geweest. We hadden al snel een punt of 10-12 achterstand en dichterbij kwamen we niet. Wij verdedigde niet gretig genoeg en gaven Vlissingen genoeg ruimte en tijd om te scoren. Van de andere kant was de defense van Vlissingen ook niet erg geweldig en kregen we meer dan genoeg open schoten, maar zoals al weken lukte het ons weer niet om acceptabel % binnen te gooien zodat het een wedstrijd blijft. Het is ook wel te begrijpen dat het geloof in eigen kunnen wegvloeit. Als je weet van jezelf dat je best aardig kunt schieten en het ook in de trainingen keer op keer laat zien en het dan al een aantal weken in de wedstrijd niet lukt dan vreet dat aan je en ga je nadenken waarom het niet lukt. Dat is funest. We moeten gewoon doorgaan en er komt een moment dat het weer lukt. Midden 2e kwart is het verschil is het verschil 15 punten en we moeten oppassen dat niet al helemaal worden overlopen. We wisselen flink door en spreken af dat we allemaal zo fel als kan gaan verdedigen. Dat levert in ieder geval op dat het verschil bij rust niet groter is geworden. 40-25. 2e helft proberen we een zone defense om het inside dicht te houden. Dit levert niet gewenste resultaat op want nu schieten ze van ver alles binnen. Terug maar weer naar man to man. Het baat niet en Vlissingen gaat door met waar het was gebleven. Scoren uit alle situaties en wij lopen er achteraan. Verschil loopt zelfs op naar 30 punten. Toch gaan we er nog een keer voor om een beter resultaat te krijgen. We pakken de draad weer op met hard verdedigen en puntje voor puntje komen we terug. Vlissingen heeft het hier moeilijk mee. De tijd is tekort maar met nog 2.30 te spelen is de achterstand verkleind naar 15 punten. We nemen een time out om een spelletje voor een driepunter voor Yara af te spreken bij een out of bounce op de baseline. Mocht dat lukken dan komt de 10 punten grens in beeld en wie weet. we lopen de lijntjes goed, Yara komt vrij alleen de bal komt niet bij haar. Vlissingen steelt de bal en scored. Wij scoren vanaf dat moment niet meer en verschil loopt weer op. Eindstand 80-59. Scores: Jonne 18, Linda 10, Floor 8, Desley 8, Nicole 7, Yara 4, Julie 2, Stefanie 2. Dit was de laatste wedstrijd van 2018. Vlgd wedstrijd is pas in de 3e week van januari. Iedereen prettige feestdagen en tot in het nieuwe jaar.

Yellow Sox DS1 – Kimbria DS1. 08-12-18. / 38-53 Wat zich al langer liet zien is dat we veel moeite hebben om tegen een zone defense te kunnen spelen. Voorheen was het altijd prettig zodra een tegenstander dat deed. Met onze in potentie goede schutters was het een genot om te zien hoe die zone aan flarden werd geschoten. Een paar weken terug uit bij Kimbria liet zich dat al zien toen zij in het 4e kwart een zone zetten. Toen kwamen we er nog met een gelukje mee weg. Bumpers speelde vorige week zone en weer veel problemen. Kimbria nu de hele wedstrijd in een 2-1-2 zone en wij schieten tegen een ongelooflijk laag %. Niemand op schot en alle rebounds zijn voor hun. Het lijkt dat dit ook verdedigend in de hoofdjes gaat zitten want we zijn niet echt scherp en geven soms gemakkelijk de punten cadeau. Verder komen we ook gewoon lengte te kort tegen 1 speelster die dan ook veruit topscoorder wordt. We hadden een nieuwe minder statische aanval doorgenomen maar niets hielp. Rust 19-27. Erg lage score maar qwe hadden echt het idee dat het in de 2e helft beter zou gaan. 3e kwart zijn we over hele veld m-t-m gaan pressen. Toen kwam er beleving en kwamen we door steals en enkele afstandschoten terug tot 34-35 na 3e kwart. In plaats van erop en erover In het 4e kwart komt Kimbria een paar keer door de press en valt het bij ons weer helemaal stil. Helemaal niets valt erin van afstand en je ziet het ongeloof van de gezichten afstralen. We maken nog een schamele 4 punten tegen 18 van Kimbria. Meer dan goed blijven trainen en hopen dat het een keer gaat vallen zodat we hier doorheen komen kunnen we niet doen. Volgende week uit naar Vlissingen voor de laatste wedstrijd van 2018. Scores: Linda 8, Nicole 6, Jonne 6, Yara 5, Floor 4, Desley 4, Stefanie 3, Julie 2, Marlijn 0

Graag wil ik alle supporters die gisteren bij de wedstrijd Yellow Sox vs Deurne Pioniers aanwezig waren namens de Heren 1 bedanken! Heel erg mooi om voor zo veel supporters te mogen spelen, de sfeer was fantastisch!