72 berichten.
Yellow Sox DS1 – Bumpers DS1: 01-12-18. / 57-73
De eerste wedstrijd van dit seizoen dat we compleet aan kunnen treden en meteen ook de laatste. Dit was de (voorlopig) laatste wedstrijd van Ilse. Zij gaat met zwangerschapsverlof. We zullen haar node missen. In en zeker ook buiten het veld.
Bumpers is de gedoodverfde kampioenskandidaat en als ze compleet kunnen blijven zie ik ook geen ander team dat roet in het eten zou kunnen gooien.
Ze hebben veel lengte, scoren gemakkelijk en raken niet zo snel van de wijs als een tegenstander een tijdje gelijk met ze opgaat. Ze vertrouwen op hun veelal zone verdediging en de lengte die ze hebben. Aanvallend hebben ze een hoog scoringspercentage.
Bumpers kwam met 6 speelsters naar Bakel maar dat zijn dan ook meteen de 6 beste.
Vanaf begin wedstrijd tot het einde toe krijgen wij meer dan genoeg kansen maar het is niet onze dag. We waren goed voorbereid en creëerden meer dan genoeg kansen maar de echte scherpte was er niet. Nooit kwamen we op voorsprong. Met de in potentie goede schutters die wij hebben zouden we de zone defense toch moeten kunnen slachten maar ons schotpercentage was heel ver onder de maat. De 1e helft konden we nog redelijk gelijke tred houden en stond onze defense ook goed. we gaan de rust in met een 26-30 achterstand. Ook in de 1e helft schoten we niet goed van afstand maar we hadden echt wel het gevoel dat dat niet nog een helft zo ondermaats zou zijn.
We starten de 2e helft ook met een felle defense en dat leverde diverse keren balbezit op maar dat balbezit leverde dan weer geen scores op en Bumpers in de tegenaanval wel. We kregen de mooiste kansen maar het lukte maar niet. Bumpers daarentegen benutte de kansen wel en liep langzaam van ons weg. Aan de werklust lag het niet want die was prima. Het verschil was de bal wel of niet door het netje gooien en dat is toch de intentie van het spelletje. Het verschil ging van 8 naar 12 naar 14 en soms weer naar 10 maar dichterbij kwamen we niet. Bumpers wint uiteindelijk terecht met 57-73.
Volgende week weer thuis en net als vorige week weer tegen Kimbria. Benieuwd of de scherpte er dan wel is.
Scores: Linda 12, Yara 11, Nicole 10, Floor 7, Jonne 6, Desley 5, Stefanie 4, Ilse 2, Julie 0
Kimbria DS1 – Yellow Sox DS1: 25-11-18. 47-51.
Uitwedstrijd op zondagmiddag in Maastricht. Vorig seizoen 3x tegen gespeeld en 3x gewonnen maar steeds close games. Dit seizoen hebben we bijna alleen maar close games dus dat is niets nieuws. Wel nieuw zijn de selecties van beide teams. Waar wij onze lengte van vorig seizoen volledig zijn kwijtgeraakt is die bij Kimbria alleen maar toegenomen. Een jonge meid met een prachtige lengte (ik schat 1.95 maar kan er enkele cm naast zitten) doet dit seizoen mee. Ik weet niet wat haar ambities zijn maar weet wel dat als zij in het westen van Nederland zou wonen dat ze dan allang opgepikt zou zijn door een ere-divisie team. Ze moet nog e.e.a. leren maar heeft goede handjes.
Kimbria was met een volledige selectie in tegenstelling tot ons. De laatste weken veel afwezigheid door diverse oorzaken maar hoe dichter de wedstrijddag naderde des te meer de ziekenboeg zich vulde. Linda ziek, Floor ziek, Jonne ziek. Julie niet fit. Nicole die nachtdienst had en dus pas s’morgens thuis kwam om een paar uur daarna te vertrekken naar Maastricht. Linda was de 1e die op zaterdag meldde dat ze mee kon doen. Hadden we er i.i.g. 7. Floor 100% niet. Aanvulling vanuit de jeugd is er niet. Geen ambitie helaas. Van de speelsters die alleen trainen maar geen competitie spelen kon/wou ook niemand meedoen en DS2 moest zelf spelen. Dan met 7, we zien wel. Op zondagochtend liet Jonne weten wel mee te willen gaan om toch enkele minuten te kunnen maken voor nood. Dat was zeer welkom.
Kimbria uit vinden de meeste speelsters wel prettig want de “gele M” is zeer dichtbij en sommige verheugden ze op donderdag al op de Mckroket of zoiets!!!
Oh ja we hebben ook nog gespeeld. En gewonnen dus.
De indrukwekkende warming up van de tegenstander doet ons niet meer zoveel, het gaat om het potje.
Waar we een zone hadden verwacht en ook op hadden getraind stond er gewoon een man to man defense. Lekker dus.
Wij beginnen 0-8. Nicole, Yara en Stefanie leggen soepel hun balletje erin. Onze defense was zeker niet sluitend maar zij misten in het begin alles. 1 score van hun maar meteen de 1e driepunter van Yara. 2-11. Toch komt Kimbria terug. Wij verdedigen niet goed op de P & R en als we moeten gaan helpen is daar de lengte die vrij komt. Ilse heeft haar prima zonder fouten verdedigt alleen als de bal erg dicht bij de ring gemist wordt is ze gewoon te lang. 8-11 na 1e kwart.
Jonne gaat minuutjes maken en haar maakt het niets uit of ze 2 mtr zijn, ze gaat gewoon en scored meteen uit haar 1e actie. Nicole, die prima speelde, maakt 8-15 maar pakt ook snel haar 2e fout. Toch verder maar aan de kant gehouden voor de 2e helft. Het wordt nog 12-19 maar dan stokt het bij ons. Kimbria profiteert en komt snel op gelijke hoogte. Wij komen wel op de vrije worplijn maar dat was deze wedstrijd niet aan ons besteed. We gaan rusten met een 24-24 gelijke stand.
Niemand in de foutenlast dus dat is prima. We kunnen volle bak de 2e helft in.
Teams blijven lang aan elkaar gewaagd en het verschil is tot de 4e minuut max 2 punten. Dan gooit Yara weer een drietje binnen en gooien we het tempo omhoog. Na 4 minuten in het 4e kwart staat het door scores van Yara, Nicole en Julie 34-43. Het gaatje is er. Time out Kimbria.
Kimbria stapt over naar box and one op Yara. Grappige is dat wij wel getraind hebben om tegen zone te spelen maar door de vele afwezigen was dat steeds 4-4. Door de man op Yara lieten we haar in hoekje van het veld staan met een verdediger erbij en kon de rest 4-4 spelen zoals getraind. Helaas deden we dat slordig. Geen rust en veel te snel de doelpoging onder druk genomen. Dat had zijn weerslag op onze defense en gingen fouten maken. We kwamen niet meer tot scoren en Kimbria rook bloed. Ze kwamen langszij 43-43 en meteen ook nog 45-43. Het zag er niet goed uit maar net op tijd schoot Desley van afstand raak en meteen daarna deed Yara stiekem toch mee in de aanval en schoor er een verre driepunter in. 45-48. 2 vrije worpen van Kimbria gingen mis en Jonne maakt 45-50. Time out van Kimbria maar het geloof bij hun was weg en bij ons weer helemaal terug. We speelden de wedstrijd vakkundig uit en behaalden een prima overwinning.
Scores: Yara 15, Nicole 13, Jonne 10, Linda 4, Julie 4, Stefanie 3, Desley 2.
Komend weekend thuis tegen Bumpers de nr 1. Vorig jaar niet van kunnen winnen, kijken hoe het nu gaat.
Yellow Sox DS1 – Achilles DS1. 10-11-18. / 68-40.
Wedstrijden tegen Achilles zijn voor ons altijd apart. Ook al hebben ze nog geen winstpartij behaald, op de een of andere manier hebben wij het altijd lastig tegen ze. Dit is dan meestal wel bij Achilles. Nu in onze eigen hal zou het moeten kunnen. 2 afwezigen, (en niet de minste) Ilse en Yara, maar Meike was bereid om een keer een wedstrijd mee te doen en Floor was weer terug van vakantie en heeft na het niet doorgaan van d wedstrijd vorige week weer een aantal trainingen in de benen. Voor onze wedstrijd deed ze ook nog met Dames 2 mee dus die had de beste warming up van allemaal. Dat zou later ook blijken want ze speelde prima en werd met 18 punten topscorer.
Het begin was overigens niet denderend van onze kant. Heel slordig basketbal en in de afwerking faalden we volledig. Achilles nam een kleine voorsprong en kon die bijna een kwart lang vasthouden. Van 0-4 werd het door Meike, Floor en Nicole nog 6-6 maar verdedigend klopte het niet. Niet iedereen was scherp waardoor Achilles lekker in de wedstrijd kon blijven en van afstand een paar goeie scores liet aantekenen. Wij misten ook nog alle vrije worpen en Achilles nam dan ook weer een afstand. 9-14. Eindelijk kwam het besef dat we er een schepje bovenop moesten doen en toen dat eenmaal gebeurde kwam Achilles er niet meer aan te pas. Van 9-14 werd het door 3 scores achter elkaar van Floor 17-16. Eindelijk de voorsprong en die zouden we niet mee afgeven. Het tempo bij ons ging flink omhoog. Achilles kon het even niet meer bijbenen. Scores kwamen van iedereen die in het veld stond. Desley schotje, Jonne met haar bekend acties, Linda met steals en Stefanie op de fast break. 31-20 ruststand.
Iedereen had het geloof dat we dit nooit meer weg zouden geven en dat er nog een goeie 2e helft achteraan moest komen.
Floor en Nicole begonnen ook meteen weer met scoren en de voorsprong werd alleen maar groter.
Wij bleven wel lekker scoren maar omdat we met deze voorsprong wat meer variaties in de defense konden uitproberen, die zeker niet altijd het gewenste resultaat opleverde, kreeg Achilles nogal wat cadeautjes van ons. Zolang wij zelf maar bleven scoren was het zeker de moeite om het te blijven oefenen. Af en toe ging het wel goed en daar kunnen we dan de komende tijd mee verder. Aanvallend vonden we elkaar steeds beter met vaak de extra pass voor een nog gemakkelijkere score. Hoewel het verdedigend soms nog een beetje zoeken was werd er wel heel hard gewerkt om de fout nog te herstellen en vaak lukte dat ook nog. Via scores van Linda (schotje begint weer te vallen) Floor, Jonne en Julie (die ongelukkig was in de afwerking na mooie actie) werd het 53-30 na 3e kwart. Wedstrijd was wel gespeeld maar de meiden bleven maar doorgaan. Eigenlijk alleen omdat we wat slordig waren of misschien wel te gretig waardoor het slordig werd lieten we nog enkele makkelijke scores liggen. Met een laatste score van Julie werd het 68-40.
Door veel onverwachte uitslagen blijven veel teams meedoen om de bovenste plekken. Eigenlijk haakt alleen Achilles niet aan maar kan iedereen van iedereen winnen of verliezen al lijkt het erop dat Bumpers als die compleet aantreden toch wel het beste team hebben.
Over 2 weken uitwedstrijd naar Kimbria Maastricht.
Scores: Floor 18, Jonne 10, Linda 10, Nicole 9, Stefanie 7, Julie 6, Meike 6, Desley 2.
Zaterdag 10 november: Dames 2- BV Rooi
Een dag waarop we vooral veel afwezigen hadden… Weekendjes weg (normaal gesproken bezoeken we Groningen enzo in de meivakantie) en REK-blessures (rug-enkel-kuit red.) zorgen voor 4 basisspelers. Gelukkig is Yellow Sox zo’n vereniging die houdt van gezelligheid en werden naast de bankspelers van Dames 1 (Floor en Julie) weer wat nieuwe en oude schoenen uit de kast getrokken. Marlijn, onze inmiddels befaamde “stand-in” en jawel: Marieke, die na 3 jaar afwezigheid alleen de basketbal bij de U10 aanreikt om ze enthousiast te maken voor het mooiste spelletje wat er is. Zelfs de kantinedienst werd overgenomen, zodat ze haar eerste speelminuten in het gezelligste team mocht maken. Tenminste, wij vinden het heel gezellig ?. Ook Djaydee had bij 538 vrij gevraagd om ons op de bank te vergezellen. Alle kids vermaakten zich ondertussen met ranja in de kantine of met de bal op het middelste veld. Dubbelfris wordt pas na de wedstrijd geschonken namelijk.
BV Rooi had amper 2x met de ogen geknipperd voor ze konden beseffen dat Marlijn meedeed. Ze was zo snel en had er direct al 4 lay-ups in liggen. De coach lette wel op en vroeg een time-out aan om de speelsters op onze nummer 4 te attenderen. Ook Judith, Wendy, Nonja en Floor scoorden in het 1e kwart en zo kwamen we op 25-4. Al die schotoefeningen met de training helpen echt wel, Judith, Wendy, Nonja en ook Marlijn schoten met scherp. Het 2e kwart was bijna een kopie, wat tot een ongekende 52-10 ruststand zorgde. Via de app werd de druk flink opgevoerd om de magische grens van 100 te halen. Dankjewel Nanne, de verbinding met Groningen was goed. Ik wilde nog iets terug appen, bijvoorbeeld of ze daar een wal hebben om aan te gaan staan als stuurvrouw.
Wat een leuk team, BV Rooi. Ze bleven goed hun best doen en….. lachen. Vooral nummer 13 bleef steeds heel blij. Een groot compliment!
In de rust een beetje een consternatie: het woord “zone” viel, waarop een hoop onduidelijkheid ontstond. Pffffff gelukkig, we blijven gewoon man-to-man spelen, spreken we af. Energierijke peperkoek zorgde ervoor dat Wendy 10 punten had en soms nogal hard op de bal slaat. Heel even stonden de neuzen niet meer dezelfde kant op. Volgende keer alleen nog “Snelle Jelle” voor Wendy. Floor mocht haar vakantiebruin showen en weer lekker gemakkelijk haar scores maken (maar niet de té gemakkelijke) en had een goede warming-up voor de Dames 1 wedstrijd en Julie heeft ook haar eerste minuten kunnen maken. Fijn, zo’n gevarieerd team wat gemakkelijk inschuift. En jazeker, ook Dames 1 heeft gewonnen, maar daarover is natuurlijk al een stukje geschreven. De scheidsrechter legde nog even haarfijn uit in welke sealing-zone van je tegenstander je wel of geen beweging mocht maken, dus ook op dat vlak weer wat geleerd hè Nonja? Het 3e kwart stond in het teken van: geen scores tegen krijgen en eindigde in 74-11. Er werd leuk gecombineerd in de aanval en Rooi wist geen raad met de dubbel-teaming op de guard. Dat hadden we afgelopen donderdag geoefend met Anne in de hoofdrol. Ook de andere combinaties in de aanval zelf waren leuk om te zien, een aanval zelfs zonder een dribble (die laatste stuit voor het schot tellen we niet mee). Het 4e en laatste kwart zagen we nog een typisch Rose-lay-upje. De stats van deze game: Marlijn ruimschoots topscorer met 28 punten, Nonja was op dreef met 19 punten en 1,5 kwart gespeeld met 4 fouten, Floor was weer hot met 13 in een halve wedstrijd, Judith een prachtige 12 punten met veel schoten van afstand, Wendy lekker vanaf haar plek 10 punten, Rose 10 punten allemaal bewaard tot het laatste kwart en Julie 4 punten in de korte tijd dat ze meedeed. Volgende wedstrijd wordt een speciale, dan mogen we op zondag de 25e om 12.00 uur tegen de mede koploper: VIDO. We hebben we zin in!
YS – Vlissingen. 13-10-18.
Dit was tot nu toe onze beste wedstrijd van het seizoen. Zoals elke wedstrijd houden we de spanning er de hele wedstrijd in. Floor was nog afwezig, die was nog naar “Nemo aan het zoeken”.
We speelden deze wedstrijd vanwege een druk programma ook voor 1 keer niet op centercourt maar op ons trainingsveld.
Vlissingen is een leuke tegenstander om tegen te spelen. Ze hebben veel meer lengte dan wij en een hele berg aan ervaring. Vorig seizoen een matig jaar gedraaid en of hun trainerswissel daar mee te maken heeft weet ik niet maar ze spelen lekker fris en tempo basketbal. Wedstrijd ging snel op en neer en was zeker voor het vele publiek (dank je wel iedereen) zeer aangenaam om naar te kijken.
Wij starten met Nicole, Julie, Stefanie, Yara en Ilse. Vlissingen blijkt niet heel veel druk te geven in de defense maar houden de bucket dicht. We krijgen dus veel open schoten maar inside zou het lastig worden om daar tegen de lengte te scoren. Aan de andere kant was het voor ons zaak om ze bij hun doelpogingen geen 2e kansen te geven. Dat ging deze wedstrijd een heel stuk beter dan vorige week. Ook al zijn we kleiner er werd hard gewerkt en veel rebounds gepakt waardoor we ook weer snelheid konden maken naar de aanval toe.
Yara gaf meteen haar visitekaartje af en knalde er een driepunter in. Vlissingen speelde goed georganiseerde aanvallen en we waren nog niet helemaal scherp om dat te verdedigen. Ook wij speelden prima aanvallen en scoorden daar ook uit en zo zou het 1e kwart steeds gelijk opgaan. Ilse (die heerlijk stond te buffelen) mooi afstandschot, Linda met drives, Desley goed op de vrije worplijn bepaalde de stand na 1e kwart op 17-17.
Meteen in het begin van 2e kwart nam Vlissingen een voorsprong van 19-22 maar Nicole counterde meteen met een driepunter en met een score van Stefanie erbij was het weer 24-22 voor ons. Vlissingen bleef ook scoren en na vrije worpen was het weer 24-24. Nicole met een prachtige drive 26-24, Julie met 1 op 2 27-24 en Yara met een schotje 29-24. Helaas mistte Jonne haar 2 vrije worpen (opmerkelijk, niets voor haar) en Vlissingen profiteerde kwam via de vrij worplijn weer dichterbij 29-28. Jonne maakte haar missers goed met een score en uiteindelijk bepaalde Nicole de ruststand op 33-31.
2 teams totaal aan elkaar gewaagd en er was op dit punt niemand die een winnaar kon aanwijzen.
Een goede start in de 2e helft en proberen meteen een verschil te maken zou erg prettig zijn zodat het niet weer op de laatste minuut aan zou komen.
Wij starten perfect en Vlissingen werd even helemaal ondersteboven gespeeld. In no time ging het van 33-31 naar 49-33. Er werd goed verdedigt en scores kwamen overal vandaan. Drives, schoten, fast breaks. Nicole, Yara en Linda namen de scores voor hun rekening maar iedereen had zijn aandeel. Vlissingen vlucht in een time out en past de defense aan. Ze krijgen weer iets meer controle en houden de schade beperkt op 52-39 na 3e kwart. Als wij zo blijven spelen dan moet deze pot voor ons zijn. En dat gebeurde ook. Yara bleef maar scoren en Jonne was niet af te stoppen met haar 1-1 acties. Het verschil bleef 13-15 punten. Maar wij zouden dames Yellow Sox niet zijn als we het publiek niet nog wat spanning zouden geven. Bij 61-47 is er niets aan de hand en dan valt ineens alles binnen bij Vlissingen en met een 8-0 run staat het met nog 2 minuten op de klok ineens 61-55. Het zou toch niet!! Maar nee, vandaag laten we het niet gebeuren. Jonne neemt gewoon haar drive en scored. Vlissingen gooit de handdoek en Julie bepaalt de eindstand op 65-56.
Nu 2 weken geen wedstrijd en dan naar de nr 1 Bumpers Sittard. Ook leuk dat dan de heren voor ons spelen ook in Sittard.
Scores: Yara 17, Jonne 14, Nicole 11, Linda 8, Stefanie 6, Desley 4, Julie 3, Ilse 2.
JRC – Yellow Sox: 55-53.
4e wedstrijd van het seizoen en we mogen weer tegen JRC. De 1e thuiswedstrijd bracht een overwinning voor ons maar teams waren aan elkaar gewaagd. Zo ook deze keer. Floor afwezig maar dat was de vorige wedstrijd tegen JRC ook. 11:00 spelen lijkt niet ons ding. Vorige uitwedstrijd was om 12:00 uur en die verloren we met 1 punt nu om 11:00 uur en verliezen we met 2 punten.
Vanwege een vlooienmarkt in de hal was tot ver in de omtrek van de hal geen parkeerplek te vinden wat resulteerde in een late opkomst van het team in de hal. De scheidsen waren zo fair om ons toch nog een redelijke warming up te geven maar de voorbereiding was niet best.
JRC start dan ook feller en beter dan wij en neemt gelijk een voorsprong. Nicole doet nog wat terug maar al snel staat het 8-2. Langzaam beginnen we warm te draaien en een goed spelende Ilse brengt ons met 2 vrije worpen een score terug tot 8-6. Vervelend is dat de scheidsen weinig toelieten en vlug voor fouten floten. Onze felle defense moesten we al snel laten varen want met onze kleine selectie en dan spelers snel in fouten last kunnen we niet gebruiken. We beginnen beter in de wedstrijd te komen en weer Ilse en vrije worpen van Jonne bepalen de de stand na `1e kwart op 14-14. Teams zijn aan elkaar gewaagd en dat zou de hele wedstrijd zo blijven. We krijgen meer grip op JRC en langzaam lopen we uit naar een 20-27. Nicole en Linda bepalen de scores voor ons maar JRC komt via scores en vrrije worpen weer net zo snel terug. Wat zich al een vanaf begin wedstrijd aftekende en waar voor gewaarschuwd was dat JRC fel in de aanvalsrebound gaat. Daar lieten wij erg veel steken vallen. JRC benutte erg veel 2e kansen en dat zijn gewoon cadeautjes van ons aan hun. Als we dat onder controle zoude krijgen en het percentage vrije worpen omhoog dan hebben we al veel verdient. Met toch een kleine voorsprong gaan we rusten. 26-30. We maken afspraken voor het 3e kwart maar dat gaat volledig de mist in. JRC scored gemakkelijk en neemt een voorsprong die ze niet meer afgeven. Wij blijven volgen en komen nog wel een keer op gelijke hoogte maar steeds als we de kans hebben om op voorsprong te komen gaat er wel iets mis helaas. Met nog 5 minuten te spelen is het 49-42. Zeker niet onoverkomelijk en met een driepunter van Yara wordt het 51-45. Nicole brengt ons op 53-48. JRC scored weer en wij gaan volle bak verdedigen. Alles of niets. We krijgen de kansen maar de vrije worpen vallen niet. Yara brengt nog 55-53 op het bord en met nog 1 sec te spelen mogen we de bal nog innemen en een noodschot proberen. Dit gaat mis en de winst gaat naar JRC. De competitie is er een waar veel teams van elkaar kunnen winnen. Erg leuk al hadden we deze niet hoeven verliezen. (maar dat zal de tegenstander ook zeggen als wij hadden gewonnen.)
Scores: Linda 15, Nicole 13, Ilse 8, Jonne 8, Yara 6, Stefanie 2, Julie 1, Desley 0.
YS – Tantalus: 29-09-18. 62-54.
Tantalus nog ongeslagen. Beide teams waren niet compleet. Wij missen Nicole.
Tantalus heeft net als wij niet veel lengte in het team. De verwachting was dat het een gelijk opgaande strijd zou worden. Buiten het 1e kwart zou dat ook zo zijn.
Wij starten goed en gevarieerd aanvalsspel lopen we weg van Tantalus. Zo’n beetje ierdereen die in het veld komt deelt in de scores. Minpuntje was de snelle foutenlast van Linda en met maar 8 speelsters moesten we hier voorzichtig mee zijn. 1e kwart een comfortabele voorsprong van 17-09.
Tantalus switched van defense en gaat naar hun favoriete zone defense. Op zich met de speelsters die we hebben moet dat geen probleem zijn. Aanvallend was dat ook niet maar in de defense lieten we nu teveel steken vallen. Tantalus speelde nu veel opportunistischer, ging veel 1-1 (vaak op de vrije worplijn tegen een hoog % raak) en kwam er steeds razendsnel uit met open lay ups als gevolg. Van 17-09 werd het 21-21 en het was weer een wedstrijd die alle kanten op kon. Wij blijven wel aan de goede kant van de score maar het verschil blijft steeds maar 2 puntjes. 33-31 bij rust.
Even naar binnen en doornemen hoe we de 2e helft gaan spelen. We zitten goed in de wedstrijd en als we de vele kansen tegen de zone defense beter benutten dan moet het goed komen. Het team straalt vertrouwen uit en we gaan ervoor.
Dat vertrouwen was nog niet meteen zichtbaar want binnen 1 minuut heeft Tantalus 2x gescored en staan we met 33-35 achter. Zoals zo vaak brengt Floor ons weer terug op voorsprong. Ze speelde een geweldige wedstrijd. Scorend, reboundend in de defense maar zeker ook in de offense. Tantalus blijft steeds op een puntje of 3 achter ons en als we dan een keer 5 voor hebben komt er weer een driepunter en zo blijft het maar doorgaan. Yara gooit haar vrije worpen binnen en Julie via het bord een driepunter. Eind 3e kwart zijn we 1 puntje uitgelopen t.o.v. van de rust. 47-44.
Wij doen een tactische aanpassing en kijken hoe Tantalus daar mee omgaat. Dat kost ze tijd en daar wacht niet op. Met prachtige kruip door sluip door acties zet zij 53-46 op het scorebord. Eindelijk een gaatje geslagen. Zus Julie, die het als vervanger van Nicole goed deed, scored 55-46 maar evenzo snel komt Tantalus met een drie en tweepunter weer terug: 55-51. Toch hebben wij het beste van het spel en weer Julie die scored en als dan Yara haar drietje binnengooit is het verschil 9. 66-61.
Uiteindelijk bepaalt Ilse met een mooi schotje uit de hoek de eindstand op 62-54.
Het lijkt dat veel teams aan elkaar zijn gewaagd dus kan het een spannende competitie worden. Volgende week uit naar JRC Boxtel. Dat zal dan zonder Floor zijn. Die gaat op vakantie. Hopelijk komt ze over een paar weekjes weer “boven water”.
Scores; Floor 18, Jonne 12, Julie 9, Yara 9, Desley 5, Ilse 5, Stefanie 4, Linda 0.
De Heren 2 maakt een super start met een ruime overwinning in Vught. Met debutanten Teun, Koen , Jeroen , Ed en Wuyts heeft het sterrenteam er een arsenaal aan topspelers bij.
P.s. Dat Wuyts na de wedstrijd toch mee terug kon naar Bakel was een meevaller, het gerucht ging dat Wuyts weer terug moest naar de EBI….
Black Eagles DS1 – Yellow Sox DS1. 22-09-18. Uitslag: 57-56.
1 week voor de start van de competitie is Octopus Vught samengegaan met Black Eagles Rosmalen. Octopus had plotseling niet eer genoeg speelsters en door de samenwerking kon er toch gespeeld worden.
Wat een wedstrijd. Niet de beste heeft gewonnen maar de gelukkigste. Teams waren 40 minuten aan elkaar gewaagd en werd beslist met een buzzerbeater. Erg sneu voor ons maar toch wel erg trots op de meiden. Ze hebben gestreden voor wat ze waard waren, en ja, we lieten wel eens een steekje her en der vallen, even niet scherp en de bal lag er weer in, en ja, scorend vermogen kan en moet beter. We laten in zo’n gelijk opgaande wedstrijd nog teveel makkelijk scores onbenut. En ja, de scheids had enkele dwalingen die erg in ons nadeel uitvielen, (bal over de lijn en onsportieve van Desley) maar dat hoort er ook bij. Wij (speelsters en staf) doen ook niet alles goed. Het was hard aanpoten in de defense en dan gaat er ook wel eens iets fout maar over het algemeen hebben we het goed gedaan. Linda begint langzaam weer in shape te komen. In de defense was dat al te merken nu scorend nog. Komt goed.
Stefanie waas vandaag afwezig en die puntjes die ze er altijd wel ingooit hadden we nu goed kunnen gebruiken. Maar goed, anderen pikten het nu op waaronder Floor. Ze nam in het 1e kwart bijna de hele productie voor haar rekening. Was niet te toppen. Toch keken we tegen een 17-15 achterstand aan na 1e kwart. Het 2e kwart was het steeds stuivertje wisselen. Dan weer Black Eagles en dan weer wij met een kleine voorsprong. Door 1 vrije worp te benutten bepaalde Nicole in de slotseconde de ruststand op 27-28 voor ons. Het kon alle kanten op en dat gebeurde ook.
In het 4e kwart leek het erop dat de wedstrijd in ons voordeel ging kantelen. We namen vooral door scores van Jonne een 41-50 voorsprong mat nog 6 minuten te spelen. Daar lag onze kans maar net zo snel was deze voorsprong weer weg. Binnen no time was het weer 50-50. Het werd 50-52 door Floor maar met 2 scores en een bonus was het 55-52. We gaven niet op en weer Floor die ons terugbracht. 55-54. Met nog 13 sec op de klok zou het lastig worden maar door goed verd van Linda en de steal daarop van Jonne waar een fout op werd gemaakt zou het nog kunnen. 2 vrij worpen met nog 5 sec op de klok. Jonne gooit ze erg knap beide binnen en we staan op 55-56. Time out en nog steeds die 5 sec. Black Eagles bedenkt een spelletje. Bal gaat naar nr 6, die pakt een dribbel en er wordt een schot gelost. Mis, bal stuit van de ring in de handen van weer nr 6 en die schiet de bal met 1 sec te gaan binnen. 57-56.
Hoe knullig kun je verliezen en dat doet zeer. We waren er zo dichtbij. In basketbal gebeurd zoiets elk weekend wel ergens bij een wedstrijd. Nu waren wij de pechvogels en wellicht een vlgd keer andersom. (heb je nu niets aan want het is even stevig balen) dit zijn wel leuke wedstrijden om te spelen en er moet zeker nog veel verbeterd worden. Hele periodes verdedigen we erg goed en dan plotseling zijn we even de weg kwijt en letten we niet op. Tegenstander straft het gelijk af. Als we dat eruit krijgen en we leggen de open kansen er ook nog eens in dan maken we het onszelf een stuk makkelijker.
Volgende week Tantalus thuis. Die vorige week wonnen van dit Black Eagles en met 2 gewonnen wedstrijden het als promovendus gewoon goed doen. Mooi herstelmoment voor ons.
Scores: Floor 18, Jonne 18, Yara 8, Nicole 4, Julie 2, Linda 2, Desley 2, Ilse 2.
Dames 2 – Octupus 2, de eerste overwinning is een feit. Ja maar HOE dan?
Tadaaaaa! Het nieuwe seizoen is weer gestart, deze keer mag dames 2 een heel seizoen lol maken met elkaar. 2 teams gaan dit feestje niet meemaken, ze weten niet wat ze missen. Maar goed, wij vinden 18 wedstrijden eigenlijk ook wel prima.
Vandaag onze eerste uitdaging, Octopus. Wie? Octopus dus. Gelukkig hebben we spelers zat die al een flinke basketball-CV hebben opgebouwd, aan kennis geen gebrek: de dames van Vught komen op bezoek in Bakel.
Ons team heeft vooral veel feestende afwezigen, maar gelukkig hebben we 2 kanjers gevonden die ons helpen: Judith en Marlijn. Ook Anne is back in town, nu 3 trainingen achter de rug en speelt gelukkig weer mee en Djaydee die te ver weg woont om te trainen, doet de wedstrijden mee. Dat zorgt voor op papier 8 spelers (Wendy, Chantal, Nanne van de harde kern, Rose als back-up).
We begonnen een beetje onwennig aan de wedstrijd, maar namen toch al een eerste voorsprong, Wendy scoorde de eerste maar niet laatste punten van haar 30e basketballseizoen (denk ik). Al heel vlug werd duidelijk dat Marlijn er héél veel zin in had, de tegenstander werd helemaal dol van al die schijnbewegingen. Ook het schot viel goed, na 4-1 liepen we uit naar 12-2 en 24-8 bij rust. Had ik al gezegd dat we ook een prettig gevulde tribune hadden? Ilse, Peter, Nick en ga zo maar door, iedereen heeft er zin in. De 1e helft wel vrij veel fouten (11 van Octopus en 9 van ons) met vrije worpen, dus het tempo was goed bij te houden ?. Helaas verstuikte Djaydee haar enkel, de vloer van de sporthal voelt toch anders aan dan die van de boot. Heel veel beterschap en hopelijk valt het mee. Volgend weekend geen wedstrijd, dus 2 weken zou moeten kunnen, een goddelijk lichaam herstelt snel.
De 2e helft zag je dat we elkaar nog beter begonnen te vinden. Afwisselend inside en outside en fast breaks. Maar vooral de schoten van Marlijn, Nanne en Judith (met een 3-punter) vielen goed. Ook wist Anne de basket weer te vinden. Chantal en Wendy schakelden de tegenstander goed uit en zorgden voor de rebound, hoe mooi kan het zijn. 36-16 na het 3e kwart. Judith mocht zelfs aan de bucket plaatsnemen bij de vrije worpen, ze hoorde bij de drie langste spelers in het veld! Vught kon nog een aantal keer scoren uit goed uitgevoerde pick-and-roll die we niet zo goed verdedigden en goede center-moves. Van afstand viel bij hen helemaal niets. In het laatste kwart was de olie op z’n toppunt en was er voor de tegenstander geen eer meer te behalen, alles liep gesmeerd en we scoorden er flink op los, 23 punten in 1 kwart, pfieuw! Chantal maakte de laatste, waar Wendy opende. En tsja, Marlijn speelde 40 minuten, was niet moe te krijgen en werd dik topscoorder met 24 punten, hierbij de verdiende eervolle vermelding en als beloning staat ze nu in onze appgroep. Oh ja, de eindstand werd maar liefst 59-22. Met achteraf de complimenten van de tegenstander, hoe snel wij spelen en schakelen, dank, dank, dank Octopus.
Nog even over de kennis: die is bij sommige wat weggezakt in de grijze massa, wat weer zorgt voor voldoende vulling tijdens het time-out-praatje. Hoe heet het ook alweer, wat Andrea altijd doet…… Oh ja hedge-en. Overload? Uuuuuhm. Welke driehoekjes dan, en hoe moet spelletje 1 ook alweer?
We gaan dus een mooi seizoen tegemoet, in al ons enthousiasme zijn we nog vergeten om een teamfoto te maken… De scores: Marlijn 24, Anne 9, Nanne 8, Wendy 7, Judith 5, Chantal 4, Rose 2